jas – maaike klaster
Wij hebben iets gevonden die nacht.
Ik weet nog steeds niet wat het was.
Het verborg zich tussen jouw woorden
en sprong voorzichtig over op mijn zinnen,
vouwde zich rond mijn schouders,
onthulde jou, omhulde mij
en bleef jou maar ontvouwen,
mij omhullen als een nieuwe jas
die ik al eens eerder aanhad,
maar ik weet niet meer wanneer
het zal zijn of was.
Nu, of nooit.
Geef een antwoord