een man blèrt ratelend door de kamer
vanaf een scherm met rood decor
hysterische mensen lachen op het leer
de gordijnen zijn grijs

op een glazen tafel ligt een boekje over lijnen
van de omslag glimmen porseleinen tanden tegemoet
daar trilt een telefoon langzaam naar de rand
valt op de gegoten vloer met hoogpolige bekleding
– parket is zo passé –
geeft het rillen op en begint nu groen te knipperen

er piept iets in de keuken
nog naschuddend met één oog op het lcd
staat iemand op
schuift vierkante borden vol
die worden leeggegeten zonder proeven

dit is ons museum voor moderne levenskunst