in therapie – jan holtman

I

Ik moet van haar eens na gaan denken
over wat ik nu eigenlijk wil en vooral
ook of ik door wil gaan met leven
want het kan toch niet waar zijn

dat ik zo nu en dan gelukkig ben
 
 
II
 
en als ik haar autootje hoor stoppen,
de deurbel, haar lach, hallo daar ben
ik weer, denk ik tja

ambulant, dat ben je
 
 
III
 
en dan zegt ze “stap voor stap”
we staan nu hier, in het hier
en nu

wat wil jij?
 
 
IV

Ik wil niets, helemaal niets en
dan schrijft ze dat op en volgt
er twee dagen later een brief:

wil niets, onbehandelbaar.

Reageer