in herinnering – joris lenstra

Ik stop herinneringen
in kisten in mijn hoofd
zodat ik ze er weer uit kan halen
als ik daar behoefte aan heb.

Op broekriemlosse avonden bijvoorbeeld,
als ik probeer om mezelf net iets
sneller te laten sterven en tegelijkertijd
de tijd voor de gek te houden.

Dan maak ik de kisten open
alsof er dure wijnen in zitten.
Goed gerijpt en zeer belegen
ontkurk ik de oude jaren.

De gaten in het boeket
neem ik voor lief. Eén voor één
proef ik de minuten die
kolkend door mijn keel glijden.

Mijn hoofd slaat licht op hol.
Ontwend en aangeschoten.
Zo breng ik de schemerende avond door.
Totdat twee wijndoorlopen ogen

van mijn zoon de kamer binnenkomen
omdat hij niet slapen kan. Ik pak
zijn hand en begeleid het bleke gelaat
weer mee naar boven. Dichter bij god.

Nog even, denk ik zacht, en dan
heeft ook hij genoeg om mee te leven.
Ik kus hem zacht en vertel dan een verhaal
over heel lang geleden.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK