in de woestijn kun je veel leren over de tijd als je geen zand in de ogen hebt – delphine lecompte

In de woestijn kom ik hem eindelijk tegen
De anemische taxidermist vijf maanden geleden spoorloos verdwenen
Met mijn bronzen nijlpaard en met mijn ultralevende tombolagans
De woestijn is natuurlijker dan de taxidermist
En de taxidermist is bleker dan ik.

Hij herkent mij niet, de anemische taxidermist
Ik werd dan ook geopereerd aan mijn gezicht
Maar wanneer ik spreek om hem te beschuldigen
Van de diefstal van mijn bronzen nijlpaard en van mijn tombolagans
Weet hij meteen met wie hij te maken heeft.

Want ondanks mijn neusverkleining praat ik nog altijd nasaal
Oh wat heb ik een hekel aan mijn onwrikbare geneuzel!!
De anemische taxidermist ontkent de diefstal van mijn bronzen nijlpaard
Maar inderdaad de gans heeft hij gestolen en weggeven
Aan zijn jongste dochter toen ze vorige maand 33 jaar werd.

Het was niet alles
Hij had nog andere cadeaus voor zijn dochter
Die andere cadeaus had hij eigenhandig in een wekkerwinkel gekocht
Onder andere: een marsepeinen boorplatform, een Servisch theezeefje, en een valse snor
Het is niet omdat je een wekkerwinkel betreedt dat je moet toegeven aan de tirannie van het getik.

Integendeel, je moet weerstand bieden
En vooral geen wekker kopen
Dat leer ik vandaag in de woestijn van de anemische taxidermist
Ik vergeef hem graag, hand in hand verlaten we het pretpark.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK