en vanuit het niets ontstond een beweging
tikte teder tonen en hier uit ontsprong
weer leven
dat telkens tekens gaf om mee te bouwen
geen woorden

woorden kwamen later
en zo de tekens langzaam verdreven
door argeloze arrogantie in een streven
en in dit vergeten even vluchtig
lijn en kleur vervloog

kom, het is laat
laten we dansen
en glazen klinken
op het laatste woord

(van af een regenboog)