door een cafédeur komt de geur van bier
wijn koffie en lentedagen aan de kust
maar dat laatste alleen in mijn verbeelding
want iedere zee is ver weg in oud-west
maartse overlast door opruimwoede gaat aan
mij voorbij want schoon schip maken in mijn
bestaan is al vermoeiend genoeg voor de
verlopen landrot die ik altijd ben geweest
ik drink langzaam uit een azuurblauwe kop de
lauwe koffie die cappuccino moet zijn en denk
aan mijn wandeling straks langs de kattensloot
want alles is beter dan niets bij gebrek aan zee
alles lijkt beter dan niets deze vreugdeloze
voorjaarsdag in buurtcafé de grote vaart
Graag gedaan 😉
Enne… zeer fraai gedicht!
overigens: bedankt voor het mooie gedicht en de inspiratie!
ik ben de walrus
we liggen stil vandaag. er zit geen vaart meer
in ons wezen. verankert zijn we aan het glas
het stapelt op in het hoofd waar alles klotsen
moet als in de maag waar het ligt uitgestort.
de bodem heb ik al bereikt. ik klots en klets
maar hier rondom. het is zo zoet op deze zee
we kennen alle golven al. wapperende haren
tatoeages op een arm. grote briezende woorden
zoeken bevestiging, leggen zich vast op de kade
van de bar. een meisjesblik priemt door de mist
van zwaargestookte levensrook. Muziek behangt
de zeilen. meeuwen scheren glad de bladen vol
het schuimt twee vingers dik. ik zie een uit
zicht op huis, tik af en overhandig mijn gage.