ik moet op tijd gaan slapen – ellen vedder
straks twee opgetogen koppies
aan mijn bed en een grote grijns
en ik voel weer de opwinding
van zachtjes de trap op sluipen
wiebelend het mooi opgemaakte ontbijt
die bloemen in dat vaasje
moeder zei steevast ‘mooi hoor’
en staarde er dan over heen
naar iets heel ver weg,
‘maar dat zul je nog wel leren’
ik moet op tijd gaan slapen
want morgen eet ik verbrande toast
en een ei, desnoods zacht gekookt
Of dat ei hard als een steen, kan jou het schelen. En die “koppies”” zullen later vast niet zo’n gedicht kunnen schrijven. Beetje “gevoelige” reactie, ik weet het. Maar daar is dit ook het gedicht naar. Als een stuk pure chocolade met nét niet te veel cacao.
Ik heb hier nog een asbak van klei, een beschilderde kleerhanger en borduurlapje. Nooit zal ik die weggooien! Dank voor je gedicht. Het haalt iets op wat met het ouder worden van de ‘koppies’ bijna vergeten was. Ik zou op het laatst denken: te zacht gekookt!
Aandoenlijk gedicht, Ellen. “die bloemen in dat vaasje” vind ik net over het randje. In de laatste strofe zou ik “want” schrappen.
Wat dat want betreft geef ik Bob gelijk. Niet wat het vaasje betreft en niet wat aandoenlijk betreft. Voor dat laatste zit er naar mijn mening net iets te veel cacao in de chocolade.
Bedankt voor alle reacties, ‘grappig’ dat het zo uiteen loopt.
Ik moest wel een traantje wegpinken Tijsterblom bij je reactie, en ja dát later… hoop ik zeker.
Bob, ik zal ‘want’ weghalen, niet gezien, dat is nog erger dan al die metten!
Maar die bloemen blijven in dat vaasje, dan hangen ze maar over het randje.