Schoon was zij
Onvergelijkbaar
Schijnbaar alleen op de wereld
Aanbidders van ver
Zo alleen
Eva, Dulcinea, allen haar naam
Onbereikbaar
Zo alleen
Ook aan heur spanne
Moest eens een eind komen
Een traan welde op in mijn gemoed
Om het bestaan van zo een
Schoon creatuur af te kappen
Gelooft u mij
Dat is niet gemakkelijk
Zelfs ik treurde
Maar niet voor lang
Zij is nu bij mij
Wij huilen samen vaak…
ha jan,
soms zwelg ik zo in het pathos weet je…
dank voor je aandacht, gewaardeerd!
groet
Nu nog onbezoldigd!
Te veel pathetiek!
[…] Ik liet een traan This entry was posted in gedicht and tagged gedichten, krakatau, poëzie.Bookmark the permalink. […]