ik kijk… – hans van willigenburg

voor Fernando Pessoa

Een nieuwe dag. Er gaat weer van alles gebeuren waar ik naar kijk.
Ik die er zelf voor waak gebeurtenis te zijn.
Geen zin in… begin, midden, einde. Hoe loopt het af?
Ik wil niet aflopen. Op geen enkele manier.
Eeuwig dwalen wil ik, binnen de marges van mijn twijfel.
Ik twijfel aan veel maar niet aan de weidsheid van mijn twijfel.
Aan de eindeloze variëteiten die mijn twijfel omspant.
Gebeurtenissen zouden blij moeten zijn door mijn twijfel bekeken te worden.
Ik rijt ze weelderig uiteen en stuur ze tegengestelde kanten op.
Maar ze weten niet hoe ultiem dat is, die stomme gebeurtenissen.
Hoe onmisbaar en gezond deze goddelijke gymnastiek!
Ze weten niet hoe te fêteren het zijn van spagaat.
Hoe ze boffen door mij te worden gekliefd, precies in het midden.
De gebeurtenissen, zegt een stem in mijn achterhoofd, zullen zich enkel voltrekken.
Domweg voltrekken. Als ongeblutste auto’s die uit zicht verdwijnen.
Zonder hobbels in de weg. Vredig snorrend op weg naar hun bestemming.
Terwijl ik me een ongeluk kijk, kom ik niet verder dan ze nakijken.

Kijk!
Kijk!
Kijk!
Achterblijven mijn gezegende specialiteit.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK