huid – jos van daanen

Iemand sloeg een vrouw
om mijn schouders, haar vlees
rook naar gelooide woorden
daar waar haar schuld was ingebed

een dode man verloor zijn hoofd
onder zijn gezicht, zijn vlees
zo zwart als zijn droge lippen
droeg de schaamte als een vlies.

In mijn schedel knaagt een kever
de rottende resten vlees van het bot
om de lege kassen. Nieuw licht schijnt
op woorden van dwarrelend stof.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK