de film doet een hoop stof opwaaien
het open einde ligt er dik bovenop
de piloot stapt uit zijn heli en voegt zich
bij het zwaarbewapende arrestatieteam
de vergezochte geliefden zien hun kans schoon
de stijgende verbazing van de scherpschutters
in slow motion klimt het toestel hoger en hoger
kleiner en kleiner ins blaue hinein
eenmaal buiten stralen de sterren haar na
en in het kleine donker van haar kamer
gaat een lampje branden
Welke “haar” wordt nagestaard? De heli? Dan is het een “hem”.
Kleine donker, daar kan ik me niets bij voorstellen. Wiens kamer ook niet. Ik moet weer aan de heli denken.
Verwarrend gedicht, omdat er twee geliefden zijn, een heli en wat sterren is het niet duidelijk waar opeens de ‘haar’ vandaan komt.