Ik was vast van plan dit gedicht tegen te houden.
Een nogal branieachtig plan, maar ik had er hoge
verwachtingen van. Naar de kracht reeds de eerste zin
faliekant te blokkeren, verlangde ik vurig als een kind.
Ook volgende zinnen het zoeken, tasten, slijmen, breken,
vloeien en verdampen blijvend te ontzeggen, zou mij, dacht ik,
een zeldzame kick van almacht geven. Maar nu ik zo ver ben
met dit gedicht, doe ik niet dramatisch. Trek alles in.
Ga werken aan het minimaliseren van de gevolgen
van de nederlaag en aan het voorkomen dat
dat veel werk wordt.