Poëzie is best gelezen, bedacht
terwijl je wacht op iemand anders
in de H&M, nabij de paskamers

waar slechts een ketsend schilderij
of twee ontbreekt, of gipsen beelden
zonder hoofd, zo wit als god

in een komedie. Wees vooral niet bang
want je bent eigenlijk alleen
tussen muren, onder vuur, je bent verloren

maar geschaakt, er mompelt wat en zingt
een warme warboel om je heen.
Lome bol tussen je ogen, oren suizen,

soepel zwemt je spiegelbeeld
van wand weer naar je pagina.
Je hebt gebloed en bent verbonden.

De pagina is uiteraard de ruimte,
schuifelende zolen zijn een regen.
Het wordt al donker buiten.