I

Ik vind je, spoor je,
raap je keutels op
en ruik daaraan
om te weten
hoe ik je strikken kan.

Ik volg je pad,
je tred,
je dameshak
nauwkeurig en

weet al waar je
beschutting zoekt,
je zelfzuchtige gang
heeft je verraden.

 
II

En nu met kloppend hart,
de opwinding nauwelijks
de baas, kraakt iedere tak,

onverdraaglijk licht, laag
over het land, te scherp
voor zekerheid en zicht,

de angst gezien te worden
in dit licht, we willen
elkaar slechts in een flits

of liever niet
ontmoeten.