het ritme van de tijd – jan van heemst
Een zwarte vogel op een wilde tak
pikt nu de bessen van mijn levensboom.
Ik voel de onderstroom der eeuwen.
Laat nu de dood maar komen
en laat mij dromen
op het ritme van de tijd.
Eens zul je bij mij komen
in die oneindigheid.
Mooi!