het opwindaapje – delphine lecompte
Ik ben het opwindaapje
Zonder sleutel ben ik een sentimenteel souvenir
Mijn cimbalen zijn roestige platen
Mijn circuspakje is een vlekkerige vod
Een hoofddeksel hebben ze mij nooit aangedaan.
Iedereen verdient genade
Toch zeker een opwindaapje zonder sleutel
Het is mijn schuld niet dat haar kind de sleutel in zijn neusgat propte en
Snoof tot de sleutel zijn hersens bereikte
Het is mijn schuld niet dat de afstand tussen mijn cimbalen
Nauwer wordt met de tijd
Tot een ondervoede babypink praamt en klem raakt.
Een kleuter krijgt tetanus door met mij te spelen
Ze verdient een draai rond haar oren
Maar ze krijgt een vaccinatie en een sticker van een eenhoorn
Zonder sleutel ben ik als een haas zonder verhemelte.
Ik ben het opwindaapje
Ze laten mij op de commode staan
Omdat ik bezeten ben
’s nachts maak ik cirkels zonder sleutel en
Zing West-Vlaamse blues tot de zon dreigt op te komen
Overdag lik ik de palm van de kuisvrouw die mij opblinkt en
Fluister groteske verhalen in de richting van de kinderkamer.
[…] het opwindaapje – […]
jij bent een opwindaapje, totdat je stil staat, en op de kast gezet wordt, helaas het sleuteltje is zoek
het sleuteltje van Diana heeft nooit bestaan!
Je mag bij mij wel op de kast komen staan delfi
en ik heb een doos vol met sleuteltjes.
Delphine is de naam! Delize!
En sleuteltjes horen in sloten!
eli-Ze is de naam geachte heer holtman.
krakatau is opgewonden
Eli-ZeLin! Uw cursist en kunstenaar!
Wat een gebrabbel weer. Ik wil de dames nog weleens een gedicht zien schrijven, laat staan een gedicht waarbij de schrijver in de huid kruipt van een voorwerp. Wordt maar eens een dweil, lampekap of sofa.
Dit opwindaapje mag dan van alles mankeren, het gedicht doet dat zeker niet. De sleutel tot een goed gedicht heb jij in ieder geval wel gevonden Delphine. Het aapje leeft!