ze zeggen dat je bellen blazen kunt
in blinde kleuren dat je geen hond
nodig hebt om over te steken naar
de andere kant van het leven dat
de duisternis het licht niet mist
en dat je voelen kunt hoe je moet
lopen terwijl je zingt dat jaren
een verzameling van groeven in je
hebben geslagen waarlangs een naald
je aftast op muziek ze zeggen dat je
mooi was en dat je nu niet moet gaan
zeuren iedereen verdwijnt een keer
van de kaart alleen de klassieker
blijft als biefstuk, sla en frites.
Sluit me graag bij Jan en Hanny aan. Vind het ook een sterk gedicht. Een aaneenschakeling van korte filosofietjes die met elkaar toch een geheel vormen. Sommige zouden naar mijn gevoel best een “eigen” gedicht mogen hebben. Zoals “dat je geen hond nodig hebt om over te steken naar de andere kant van het leven”.
Je verschiet op deze manier wel een hoop kruit. Maar misschien kun je dit verder uitwerken en dit gedicht als eerste gebruiken in een serie samenhangende gedichten.
Ze zeggen dat….en dat, en dat. Het werkt, maar ik geloof niet dat het nog werkt wanneer het een truukje wordt om de regels op deze manier aan elkaar te breien.
Hoe dan ook, deze staat!
Mooi, ook door het ontbreken van punten, komma’s en hoofdletters, daardoor is het mogelijk de zinnen aaneen te lezen of juist niet!
Indrukwekkend!