soms verlang ik naar een leven
zonder trams en latte macchiato
kinderkoffie die snobs op leeftijd
troost biedt op morsige dagen

zoals vroeger je knuffelbeertje
getooid met de naam Harrewijn
een idee van die gekke tante
vaste klant in kladdige kroegen

waar mensen hun levensverhaal
delen met vreemden van de
overkant maar altijd aangekleed
met toefjes opgeklopte slagroom

want de naakte waarheid geeft
teveel bloot om nog fijn te zijn
overdenk ik wanneer losbandige
wolken heen en weer bewegen

en ik koffie naar binnen giet
met volle teugen terwijl bij elke
slok de berusting toeneemt
in mijn groots stedelijk leven