het is nooit goed genoeg – martin m aart de jong
Het rommelt
tussen sterren.
Ergens schrijft een god
een wereld af op een kantoor.
In de kasten zware boeken
omslagen van leer.
Er zit een monnik
met een ganzenveer
hij schrijft
een nieuwe wereld over, zucht
kijkt naar de lucht
en ziet een vogel
met een takje.
Het kan inderdaad beter!
Maar goed dat je dit met de aanmoedigingen doet!
Laat poëzie je weerwoord zijn.
Meneer Holtman, ik lees het graag van u. Voorspelbare reactie van uw kant. Jammer. Bovendien weer niet inhoudelijk. Ook jammer. Gelukkig is poëzie geen wedstrijd. Voor mij is het onder meer een passie die je deelt. Inderdaad Bennie, kritiek kan inspireren. De schrijver van het eerste gedicht in het Nederlands twijfelde. Uit twijfel kunnen mooie dingen ontstaan. De zekerheid van de stelling staat er volgens mij hard en recht tegenover. Als een groot, lomp blok beton. Onwrikbaar, onkwetsbaar maar lelijk, hard en uiteindelijk doelloos. Je kunt maar beter klein en beweeglijk zijn, dan kom je nog eens ergens.
Het blijft altijd zoeken, voor iedereen die schrijft. het zou mooi zijn als we elkaar in ieder geval de ruimte om te zoeken lieten.
Ach meneer de Jong,
Natuurlijk dit was een inkoppertje, maar een beetje humor in de polemiek misstaat deze site toch niet?
U verzucht dat ik weer niet inhoudelijk op uw werk reageer, maar leest u dan wel goed? En bovendien u hoeft mijn woorden niet ter harte te nemen…
Uw gedicht heeft hier weldegelijk potentie, maar het ‘rommelt’ nog en kan dus beter… Het schijnt me toe dat u te veel hooi op uw vork neemt… Ook in dit gedicht! Verklein het beeld en er kan iets moois ontstaan. De twee laatste regels vind ik wel goed, maar de opening slaat m.i. nergens op. Het rommelt tussen sterren? Wat is er aan de hand? Onweer? Schrijf dat dan! Ruzie tussen God en de monnik? Rommelt het tussen de sterren onderling? Of rommelt de dichter hier maar wat aan?
Aan de slag dus en niet te snel iets willen publiceren! En, ook niet onbelangrijk: moed houden!
Jan Holtman
Ok! ik ben verrast. aangenaam ditmaal.
Overigens roept het beginbeeld dusdanig veel vragen op bij,eh, laat ik jou zeggen, dat ik begin te twijfelen.. Maar wel de abndere kant op. Het kan meerduidig worden uitgelegd. Niks mis mee zou ik zeggen. Overigens ook nog eens naar jouw gedichten gekeken. E zitten erbij die ik prachtig vind, ik geef het toe. maar ook wat mindere. Volgens mij geen ramp. Een site als krakatau leent zich volgens mij uitsekend om één en ander op schrijfgebied uit te proberen. Wanneer je schrijft is het lang niet altijd duidelijk of het al dan niet potentie heeft. Ik ben dan ook erg voor kritiek, maar niet voor afbrekende. Je laatste vond ik zinnig, die van “Kaergbo” op visioen van Dirk Wolters ook. Verder schrijf ik veel ja. uit gretigheid. Ok, krakatau is geen “MSN”, maar het is ook geen gedrukt literair tijdschrift meer.. Weliswaar heeft het een redactie, maar die selecteert niet echt. Wellicht wil jij redacteur worden?
Ik meng me brutaal, doch met goede bedoelingen in deze conversatie. Ik denk wel te begrijpen wat Jan bedoelt. Het opgeroepen beeld in dit gedicht is mooi, maar enigszins generiek. Waarom niet “het rommelt tussen twee sterren” bijvoorbeeld?
Bovendien vind ik de tweede strofe wringen (dat heb ik vaker bij antropopathische beschrijvingen, wellicht een persoonlijke kwestie). Edoch, goden die dan weer in een kamer zitten, met boekenkasten?! Ik vind het niet fraai. Als laatste kritische noot vind ik de pointe ‘met een takje’ niet heel sterk. Ik zou deze weglaten. Ik kijk nu erg klinisch naar dit gedicht, misschien kom ik wat zuur over. Dat is niet mijn bedoeling. Bovendien, als ik het niets zou vinden, zou ik er niet op reageren.
Nee. Dit komt helemaal niet zuur over. Dit is precies de kant die ik op wilde. een inhoudelijke. niet zozeer alleen wat mijn gedichten betreft. als dit, zoals Jan opmerkte, geen MSN is, moet dat voor twee kanten gelden. Hoewel ik onbekend ben met het fenomeen MSN kan ik me er een voorstelling van maken.
Zoals bij wellicht iedereen die schrijft ondervind, is het wel eens lastig na het voltooien van een gedicht een objectief beeld te hebben, je hebt geen afstand. Zinnige kritiek is wat mij betreft altijd welkom. Of ik of een andere ontvanger die deel, is weer een ander verhaal. ik verzet me alleen tegen kort door de bocht änalyses”die niet onderbowd worden, los van wie die dan ook ten beste geeft. Een analyse die onderbouwd wordt, gekoppeld aan zinsnedes als “Ik vind” kan ik niet anders dan als integer beschouwen.
Edelachtbaren,
Met medenemeing van de door u gedane uitspraken, maar in ieder geval met behoud van het in mijn ogen zeer wezenlijke takje, benodigd voor het bouwen van een nest het volgende. Wat mij betreft zaak geloten. Ik vond het een zinnige discussie. Dank ook aan Jan!
Het rommelt tussen de sterren.
Eronder schrijft een God
een wereld af op een kantoor.
in de kasten zware boeken
omslagen van leer.
Een etage lager
zit een monnik
met een ganzenveer,
hij schrijft
een nieuwe wereld over, zucht
kijkt naar de lucht
en ziet een vogel
met een takje.
Ik kan me voorstellen dat het niet altijd gewaardeerd wordt, maar ik kan het toch niet laten. Mijn versie:
–
het rommelt
tussen twee sterren
de een schrijft, als een god
op een dag een wereld af
zonder enig mededogen
De ander ijvert, als een monnik
schrijft wereld
na wereld over
zucht
kijkt naar de lucht
een vogel, die voor het onweer vlucht
–
Tja, wat nu Martin? Nu staat er iets, al kan de interpunctie nog achterwege gelaten worden… Wat denk je hiervan:
het rommelt
tussen twee sterren
de een schrijft als God
een wereld zonder mededogen
voor de ander.
Een slecht gedicht van een ander herschrijven, mag natuurlijk geen kunst heten. Auteursrechtelijk blijft welke versie dan ook jouw gedicht!
Jan, je hebt uiteraard gelijk. Dit is spielerei, maar wel leuk om te doen. Toegegeven, die van jou is nog beter, alleen vind ik dat de wereld wel AFgeschreven dient te worden. Wellicht een typefout?
Nee hoor…
Of gans in de geest van het ‘overtollige’ overboord:
God schrijft
de ander
God schrijft
zijn rommel
voor
Of: ‘God schrijft (1X) de ander zijn rommel voor’
Zoals vaker met dit soort kwesties, heeft God weer het laatste woord. Daar doe je weinig aan.
Jawel: tot hier (van de redactie).