het is niet te geloven – joyce de badts
het is niet te geloven dat
de mieren in mij komen wonen
ik zei nog: het is koud hier
het tocht en de druk
is niet te verdragen
de buurt zult u zich beklagen
er is geen loof noch struik of bomen
het is geen leven, voor een mier
ik zag u onlangs uw kind’ren verzorgen
het was een druk soort geluk
u tilde hen op en dan wiegen
u kietelde hen
met honderden armen
toen sprongen zij op zo vrolijk
het is niet te geloven
dat zij
zo wonen
in mij
Man je schrijft prachtig. Je weet sferen te creeeren en die te transformeren in leesbaar genoegen. Dit geldt ook voor je tweede gedicht: die fantasie heb ik ook, maar ze is zeldzaam om ze weer te vinden. Doe het missschien alleen voor mij: dicht voort