Het ligt voor je,
in tekst gevangen:
de klare lijn die mensen
richting geeft
en energie.
Ze zoeken
nog iemand
die de lijn met vuur
en vastberaden overtuiging
weet uit te dragen.
De keuze valt op jou.
Het is niet dat je niet
van de mensheid houdt
(of toch wel?);
je helpt ze,
vind je,
meer
door weg te lopen
uit de geometrische zaal.
Ja! De sensatie met elke stap
waarmee je je verwijdert
zo velen te helpen…
Even later
op het strand,
handen in je zakken,
groeit je pik tegen de wind in.
Meerwaarde van publiceren op internet is JUIST dit soort commentaren van betrokken en – neem ik aan – verstandige lezers. Dank.
Nee hoor Hans, het
was goed bedoeld en het zou de dichter sieren een commentaartje juist niet ter harte te nemen..
Zou de columnist de dichter in de weg zitten? Ga erover denken, Jan…
Prachtig, maar die laatste strofe… Moest dat nou weer?
Die verklaring doet het gedicht niet goed!