heroïsch burgerschap – hans van willigenburg
Maak je geen zorgen, ik zal geen aansluiting vinden.
Ik kijk naar het tuinhek en zie een tuinhek, geen mogelijkheden erachter.
Aan mij is niets wezenlijks meer toe te voegen of af te doen, maar ondanks dat…
Ik pak de krant en lees artikelen van grote zeggingskracht.
Ze appelleren aan een publiek dat uit iedereen bestaat, behalve mij.
Ik zet slechts de zeggingskracht af tegen artikelen eerder door mij gelezen.
Een schimmig klassement doemt op maar aan rapportcijfers brand ik me niet.
De krant weg leggend, krioelt het idee van een concept dat zichzelf uitput.
En grinnik ik om de ontkenning die morgen met vette letters in mijn bus glijdt.
Nee, maak je geen zorgen, ik zal geen aansluiting vinden.
Ik zal zo boodschappen halen en terugkeren precies op dit adres.
Tijdens de heen- en terugreis zullen mijn wereldoorlogen binnenskamers blijven.
Deze drukbezette secretaris-generaal van zijn eigen Verenigde Naties geeft niet op.
Tot aan mijn laatste flosbeweging rond middernacht onderhandel ik onder zelf gecreëerde druk verzoenende clausules uit tegen mijn opvliegender spiegelbeeld.
vind jij dat de lezer ook altijd gelijk heeft?
Achter het tuinhek, zo lees ik je
met de vriendelijke groet
je krijgt van mij tenminste nog een reactie,
ik bewonder je schrijfkunst
zonder pretentie
de mijne a priori
ik ben me meer aan het verdiepen in de letteren,
mijn terrinetje ligt ergens op een ander pad
ik neem wel eens een andere afslag
ik ben niet uit op een tegen reactie, p. s
je hebt mooie ogen
groet,
Diana
zullen mijn wereldoorlogen binneskamers blijven, nou de mijne ook Hans, graag gelezen,
Met vriendelijke groet,
eliZe Augustinus
neem een goed glas wijn, of roze champagne
groetjes