herinnering aan een verloren bos – jos van daanen
Ik mis de lach van de katanflaat
het gepiep van de vlop en het
minutenlange kloppen van de
roodgestreepte vromerwiep
vroeger was het grandulomeer
nog zuiver en vrij van spet, of
molodontale algenmestborij
onder het marmeren oppervlak
hard zijn nu de stenen die ik uit
en de woorden die ik pleng bij
de blik op de afgegraven grond
die boven blauwe luchten hangt
wat is verloren, komt niet in tweevoud
weer, noch in vreugde of geluk over
wat verworven is in wanhoop, en
dromen van chaos in de ochtend.
surrealistisch mooi met een mogelijke verwijzing naar de werkelijkheid, graag gelezen want er zit een volgehouden sfeer in van wrange nostalgie, genietbaar dus!
🙂
Wonderlijk mooi!
Mooi om te horen, Wee 🙂