de singel
draagt haar
hardste schaduwen vandaag
dwars door felgroen gras
snijdt gitzwart
lange rij
kastanjebomen
in koudere lucht
tot hier gekomen
voelt men warmte
zachtheid
langzaam
uit de dingen stromen
de singel
draagt haar
hardste schaduwen vandaag
dwars door felgroen gras
snijdt gitzwart
lange rij
kastanjebomen
in koudere lucht
tot hier gekomen
voelt men warmte
zachtheid
langzaam
uit de dingen stromen
Bedankt voor het commentaar op dit gedicht dat ik met interesse gelezen heb. Snap de kritiek op de interpunctie wel maar ben zelf tevreden met o.a. de hoofdletterloosheid van het geheel. Fijn om te lezen dat de inhoud zulke uitgesproken gedachten daarover opriep en dat Chris van Geels in gedachten kwam beschouw ik als een heel groot compliment.
Groet terug.
Ik vind de interpunctie vrij matig in dit gedicht; of kom op zijn minst met één hoofdletter; De singel, hier, verdient dat wel; wonderschoon gedicht trouwens;
Ik ben onder de indruk ook van de balans tussen -de afstand- en -de intimiteit-
en een zeker -respect- dat ik hier proef.
Chris van Geel zou het ook hebben kunnen schrijven.
Met groet,