de weduwe wilde niet horen dat
jouw handen vroeger los aan je lichaam
zaten en je er ooit in blinde
drift een keukentafel mee spleet

en ze wilde ons, zijn kinderen,
na dertig jaar ineens niet meer kennen,
teleurgesteld dat we jouw heiligverklaring
niet wilden onderschrijven

bij je leven was het niemand ooit gelukt
je handen zo vroom te laten vouwen, zoals je
daar lag in je muisgrijze pak met ingevallen
wangen tussen de boeketten witte bloemen

en waar ben je nu, op welke wind heeft
ze je uitgestrooid? en ondanks die harde
handen en ondanks mezelf hou ik
nog steeds van je

mijn handen, die lijken op die van jou