Ik vraag aan de beuk: ‘wil jij ruilen?’
Neem ik je wortels, zo zwaar beladen
aan je stam, je kunt ook zonder staan.

Dan bekleed ik mij met vogels, eekhoorns, nootjes, nesten en alles wat je maar dragen kunt en jij neemt mijn armen, waar alleen sieraden aan hangen.
Dan draag ik eindelijk een ring
en word jij minder bejaard.

Dan kan ik bladeren laten vallen
in plaats van vrienden, want bladeren
komen altijd terug en ook al laat je ze
neerstorten en wegrotten, dan zeggen ze niet: ‘voor wat hoort wat,’ maar verschijnen ze volgend jaar weer trouw aan je arm.

Dan neem jij mijn huid, waar niemand
zijn naam in zal kerven. En mijn haren,
dan hoef ik mijn benen niet te harsen.