Al om heen vallen woorden als moslims
neer voor het gebed. De tijd van klokkentorens
is voorbij. Alleen nog maar een schietgebed.
Waar is de tijd gebleven dat we sterren

droegen en kruizen. Die omgekeerde blinddoek
om het hoofd geknoopt, ik wind er niets om heen
ik doe er niets aan af, het windt me vreselijk op
dat ik daarop, dat rode bloeden van de onderdrukking;

mijn verrukking, mijn bestaan in de waagschaal stel.
Dit is mijn strijd. Dit komen en gaan van vreemdelingen
rammelend aan de poort van onze heilstaat, ons Jeruzalem.

Er is geen weg meer terug voor mij. Het kwaad zal woede
oogsten. Oog om oog, tand om tand. Wie goed doet hoeft
ons niet te vrezen. Geschiedenis herhaalt zich nooit.