gruis, tijdig verwijderd – jos van daanen

Voordat ik je zag had ik je al getekend,
je ogen en je huid en ook je mond van steen
waar in mijn herinnering de open plekken zaten
veegde ik littekens met mijn vingers weg

maar je leek niet, het woordenloze gruis
had je trekken oud gemaakt, getergde mammoet,
opgejaagd door jagers in het verstilde beeld,
alles gegeven, niets van mij genomen, enkel tijd.

Reageer