grensverlegging – anouk smies
Ik sta bij de deur
een oog van licht
zei je naam, zei
langzaamaan wentelen wij in
onze onschuldige staat
Ik ben gegroeid naar de zon
Men boog mij
waar het kon
Een paperclip mijn geluk
Ik buk als je slaat
Stap over een zoen
tot aan de einders van
ultiem
Soms kan ik je verdragen
bovendien
Geef een reactie