Het valt vandaag de dag warempel nog niet mee de dag te beginnen. Is het niet het ontwaken zelf dat ons steeds meer tegen de borst stuit vanwege de wetenschap dat dit nog zo door moet gaan tot het 67e levensjaar, dan is het wel de innerlijke mens in ons die zich verzet tegen de vrij verkrijbare vloeivoeding die eigenlijk per infuus zou moeten worden ingebracht. Dat er toch nog vrouwen zijn, vrouwen met een schoonheid die een honingbij tot waanzin brengt, die zich laven aan deze experimenten der pseudo voedingswetenschap maakt het leven niet draaglijker. Daar toch een gedicht van maken is een klus waarvoor ik ook na een bezoek aan de plaatselijke bouwmarkt, zou terug deinzen. Hulde!