Ook na drie rukken geeft het lipje
van de koffiemelk niet mee, bij de
vierde gutst het als een beige zee,
hij vloekt met zijn broekspijpen mee.

De moed er weer in bij sinaasappel-
sap, vingers op scherp, dat dingetje
moet er slechts af, moet er slechts af,
het natte pak zwijgt als het graf.

Het is nu nog maar ochtend, nog maar
begin van de ochtend en dit gaat de
hele dag door, deze man doet wat
iedereen moet, houdt allen moed.