Het voornamelijk gezegde

Je legde woorden in gezins gelei
bij je geboorte sprak het einde al
en het begin van woord was sprakeloos
gebrul.Het moest weer worden door

gezegd. De vader op de zoon legde
een last van alfabet op het leven
neer, dat nog geen zinvol zwijgen
had gehad. Hij trachtte nog een weg

die binnen door liep en de klank
vertolkte van herinnering naar wat
hem schiep tot wat hij willen zou

maar moeder liep al heen en weer
hem deinend op het ritme van gewoon
zoals je vader doen en daar mee door.