goddelijk – laura mijnders
Zo heb ik vaker gelegen,
als een onbekende
onwennig,
in mijn huid.
Barsten beginnen zich te vertonen,
zoeken zich een weg
uit het hoofd.
De mankementen zijn duidelijk,
de scherven van
hier en daar
heb ik
geleefd.
Het eens zo strakke landschap
op mijn gezicht,
vormt nu slechts nog,
een hobbelige zandweg.
Zo heb ik vaker gelegen,
starend naar de weerspiegeling
in mijn ruit.
Tijd heeft zich getekend,
en zich genadeloos vergrepen
aan de eens zo jonge god,
verscholen achter mijn oude huid.
Laura,
Mooi geschreven.
Het is een weerspiegeling van iets dat ik vorig jaar schreef. Heb je er bezwaar tegen als ik dat publiceer?
Groet,
Ploos
Dag Ploos,
Bedankt voor je reactie. En wat het publiceren van jouw werk betreft, geen probleem, het maakt me des te nieuwsgieriger!
Groet,
Laura.