Ik tel dieren om in slaap te geraken
Gewonde dieren, oude en jonge
Onder mijn raam tiert een man in Schots dat
Zijn moeder dood is en dat hij verlangt naar Pasen
Ik tel ongehavende beesten en trek aan mijn oorlellen
De beesten hebben namen en manen
Ze dragen Slavische nimfjes op hun ruggen.
De oude kruisboogschutter zegt dat hij te jong is voor god
Hij opent een raam en gooit een dode kever naar buiten
Het heeft geen betekenis, alsjeblieft laat het geen betekenis dragen
We horen de dode kever stuiteren op het dak van het tuinhuisje van
De wulpse buurvrouw die in haar atelier poppenkleren herstelt
De oude kruisboogschutter vertrekt parmantig naar de huwelijksverjaardag en
Laat mij ongevraagd achter, onverschillig of ik al dan niet geloof.
Ik zwerf rond en voel mij bespied
In een winkel vraag ik mij af waar ik zal sterven
Aan de kassa vraag ik mij af hoe de kassierster zal zelfmoord plegen
Met een pot yoghurt in mijn rugzak voel ik mij eenzaam
Ik fantaseer over een zesjarige zoon die Mozes heet
Hem kan ik vertellen dat ik hopeloos ben
Dat ik twijfel aan mijn goedheid, dat zijn grootmoeder graag camembert eet,
Dat hij niet op mij mag rekenen en dat ik zielsveel van hem hou.
Delphine,
Doe je best op je werk, van je gedichten kan je niet leven, en het is belangrijk dat je opnieuw lid wordt van de maatschappij!
Veel liefs,
Omer
Laten we hopen dat ze niet ontslagen wordt, want dan heeft ze nog meer tijd om te ‘dichten’!
’te traag’ moest tussen aanhalingstekens.
De nagel op de kop, Bennie.
Uw woorden doen enorm veel deugd, zeker vandaag, nu ik dreig ontslagen te worden omdat ik de afatische bejaarden te traag eten geef!!
Bedankt!
Delphine
als ik dit gedicht lees stel ik mij iemand voor die zich heel lang
ingehouden heeft, dat, als een bekende onbekende stem dan vraagt wat er is en of het gaat, dat je dan deze stortvloed aan woorden voordraagt, in tranen uiteraard.
Een erg geil en ontroerend gedicht( zou Reve zeggen).