glas – tijsterblom
haar kleding is van glas
ze draagt een gouden masker
op haar zwerftocht door de stad
elke hoek die stoot aan het gewaad
geeft barsten en scheuren diep
splinters dringen in haar huid
ze voelt de sneden niet
en trekt een spoor van bloed
de brave burger spreekt er schande van
de wolven van de stad ruiken prooi
volgen haar totdat ze valt
struikelend over eigen voeten
dan rukken zij het masker af
besmeuren en onteren wat niets
dan kinderlijke onschuld was
Hoe snel kunnen glazen jaren gebroken worden door hongerige wolven die niets anders ruiken dan het onschuldig bloed. Mooi gedicht. Een paar kleine veranderingen zouden het naar mijn idee nog mooier maken.
in strofe twee scheuren veranderen in kerven
in strofe vijf zou ik rukken veranderen in scheuren, vanwege de klank en daarbij, om het bij de wolven te houden, is scheuren logischer dan rukken.
Dank voor je compliment én dank voor je suggesties, Hanny. Hier kan ik niets meer veranderen, maar bij plaatsing elders zou ik ze kunnen gebruiken.
Wie weet, als ik bij de beste 100 van de TNGW eindig, komt het ooit in een bundel!