Op reis over mijn veengronden
verwondert mij de veerkracht
van de soortelijke liefde.

Met elke stap wijkt het water
langs mijn voeten, strekt
jong leven gretig de halzen.

Niets verstoft hier, wat eens
groeide wordt stilaan bewaard
onder schootklaar nieuwe kansen.

Balans is van belang,
evenals rust in de pas,
derwaarts van gene zijde.

Ik verklaar mij ontvankelijk,
wanneer het licht om mij waart,
weerzien van opgeschoten wild.

Het is niet in het herinneren
dat jij mij tot heugenis reikt,
maar in het vergeten

hoe indrukwekkend jij
in mij geland bent.