kijk, zegt ze, hier staat
het bankje met daarboven
veel blauw, dat is hemel,
het gele met stokjes is zon

en dit, vraagt zij, is dit het huis
waar we wonen, met ramen
als hoge ogen en bloemen
die lachen en wat doet die vogel
daar op jouw mond

kijk, wijst ze, daar zijn wij
twee poppetjes bij de waslijn
jij bent de moeder zonder oren
ik was het kind dat zong