gestold elixer – juvu de ruiter
Als een lelijke oude vrouw heb je de kinderen vetgemest.
De oudste beschermeling, die van de koning, suste je
gekwelde bloed in slaap:
Jij bent de mooiste, de liefste, de meest attente.
De anderen waren ervoor je te dienen tot in de hoogste kelders.
Diep van binnen bewaarde je een gestold elixer van obsidiaan.
Je sloeg het stuk met duizend hamers, walste het tot gritfijn poeder,
mengde het met limonade, elke dag een beetje.
Ingewanden van hen die jou ontschoten zouden zachtjes bloeden;
nooit zouden ze het thuis herkennen dat zij dweilden
Wat een kracht zit er in jouw gedichten. Ik blijf ze lezen, vooral “Mijn Galapagos” en dit “Gestold elixer”. Ik ga niet analyseren. Hou de prachtige beelden voor mijzelf.
Dank voor je mooie feedback!