gesloten ruit – elize augustinus

Hoe een ijzige wind hier regelmatig opsteekt.
Ik hoor het sinistere gekraak van spanten en binten.
Ik kijk door de gesloten ruit.
Een rij van bomen met zwiepende takken.
De straat is bekleed met een goudglanzend tapijt.
De fluitketel begint te fluiten.
Ik schrik ervan, en draai me om.
Loop naar de keuken.

En giet het water op de koffie.
De ruimte is gevuld met een heerlijk aroma.
Ik schrijf woorden zittend achter een antiek bureau.

Jij staat aan de andere kant.
Ik spreek over liefde.
En jij trekt je kogelwerend vest aan.
En biedt weerstand.

Ik steek een kaars aan.
Flakkerende vrolijke lichtjes.
Gouden lichtgloed warmte van de zon.
Dat geen dwarsliggende wind kan doven.

Laat een antwoord achter aan Jan Holtman Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK