geestgefluister 2 – monique methorst

Als ik luister naar zijn rake klappen
in de tijdgeest waarmee ik fluister
kruip ik bij de hond op schoot

grijs als de muis die mijn eten deelt
staat mijn hart nog in het rood
en een ouwe draak mij schaduwt

het huist in onuitgepakte dozen
zoals drift op mijn lijf geschreven staat
is eenzaamheid niet uit te spreken

rauw is de stilte van vaders hart
wanneer ik als kind mijn geest hoor breken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK