Zeg me niet afscheid te moeten nemen van klinkende volzinnen.

In mij drommen stampende legers samen om ze te schrijven.

Zij willen van de punt erachter een galmend kanonschot maken.

Van de weg ernaartoe een glorieuze veldslag.

En het zal je niet verbazen: ikzelf wil dat ook.

Dat er slachtoffers gaan vallen, zwakkeren zullen creperen?

Klopt!

Waar volzinnen geschreven worden, vloeit nou eenmaal bloed.

Het bloed, je raadt het al, dat zo onmisbaar is om ze te schrijven.

En dat gierend gaat kolken als je een geslaagde volzin leest.

O, lees! Blijf ze lezen!

O, schrijf! Blijf ze schrijven!

Hoe ver weg is een regering die volzinnen verbiedt?