gedicht dat mij in de steek laat – delphine lecompte

Lijden? Ja, allemaal
Mijn grootmoeder in de woonkamer vooral
’s nachts wordt ze daar bezocht door razende nachtvlinders
Het is precies stuifmeel dat ze achterlaten
Dan as dat valt in haar lege whiskyglas
Overdag wil ze met rust gelaten worden
Maar daar zijn haar kleindochters:
Deze blijft beneden om geld te bedelen
De andere gaat naar boven om broches te stelen
Maar alles is weg, wat overblijft is tin en Keltisch of verzonnen.

Wie heb je liever?
Diegene die beneden blijft en grote borsten heeft?
Of de andere? Dat ben ik, ik vind tin en ik schrijf
Mijn grootmoeder geeft mijn nicht geld om een stola te kopen
Een stola van vossenbont om op een boerenbal uit de toon te vallen
Maar vergeet niet dat je spaniël nieuwe hartkleppen nodig heeft
Ze vergeet het en de spaniël sterft, ze vergeet naar het bal te gaan en
Iemand anders valt uit de toon, zonder bont, gewoon door Ida te zijn
Drankzuchtige, nymfomane Ida met de scheve neus en het vettige voorhoofd
Geef haar toch een pony en een neuscorrectie!

Hou je nog altijd meer van mijn nicht?
Typisch!
Het is mijn schuld, ik had over haar borsten moeten zwijgen
Maar het is te laat, ik heb ze vermeld en ze zijn stevig
Zie mij hier nu staan: ik val uit de toon in mijn eigen gedicht.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK