Strompelend over paden
van site naar site, van
artikel naar artikel, van
lokkertje hier lokkertje daar,
roept, floept, schreeuwt,
wijst, verwijst, verleidt alles
naar alles, komen er steeds
nieuwe helsgekleurde bomen
omhoog geschoten die als
hinderlijke muren zicht ontnemen.

Pas na een klik op een
meestal haast onzichtbare x,
als die er tenminste is,
kan men dan verder, maar niet
zonder ongewild alweer iets
dat men niet had willen lezen
gehersenspoeld te hebben gekregen,
immer verder, immer weiter,
slimme hongerige zijwolven omzeilend,
gelijk digi-roodkapje naar digi-grootmoe
in het grote, soms boze, menselijk bos
dat internet heet, zieltjeslokkers, geldslokkers,
gloren ook daar overal tussendoor,
als perfect passend achtergondkoor.