Kijk mij eens functioneren!
Precies op tijd loop ik door de draaideur
en begroet de receptioniste op een wijze
die het perfecte midden houdt
tussen interesse en gezonde afstandelijkheid
en zie mij zonder problemen in de lift omhoog zoeven
te midden van vage bekenden
die ik in een kloeke mix van charme en neutraliteit
hun eigenwaarde volledig laat behouden
en neem waar hoe ik op de juiste etage
de koffiemachine passeer
en niet eens hoef te spelen dat ik dat ding niet zie staan
in mijn tomeloze drang het meest werkzame te doen
kom ik aan bij mijn bureau
en groet de naburige collega’s
zo natuurlijk
dat er geen complicerende factoren voor hen bij komen
wat in mijn beoordelingsgesprek welwillend werd betiteld als
‘een gemeende en prettige vorm van collegialiteit’
kwalificatie die mij meer salaris en aanzien bezorgde
reden dat ik nu met een vrolijke zwier
mijn jas aan de kapstok hang
mijn handen wat verder uit mijn mouwen steek
met een tevreden blik om me heen kijk
in de wetenschap dat ik ben aangeland in een positie
die als voornaamste eis stelt
niet de verkeerde vragen op te werpen
of onhandige opmerkingen te plaatsen
een taak die ik mezelf wel tot een goed einde zie brengen
te beginnen met nu
als ik mijn hand op de schouder
van de junior verzekeringsagente leg en zeg
‘ik hoop dat er geen problemen zijn en alles naar wens verloopt’.

Zodra ze omhoog kijkt
lees ik in haar ogen de gedachte
dat ik inderdaad ongelofelijk aan het functioneren ben
voor het bedrijf
en voor haar.

Ik bedenk dat er slechts een marginaal verschil bestaat
tussen functioneren
en klaarkomen.