frequentie – c.p. vincentius
Zelden laat in mijn bijzijn
haar kristalontvanger de twiet
van haar intuïtie of de juiste
golflengte weerklinken.
Deels in het zuur, deels erboven
laadt zij via koperdraad op
en ontlaadt haar signalen
in gegalvaniseerde stemming,
tot muziek van haar verhaal,
positief via sonde en draad,
geduld in de ether laat trillen.
’t Is maar ‘n knop en de moeite
van ‘t stellen van de antenne,
maar minder dan ooit hoor en zie
ik haar tijd voor luisteren nemen.
Beste CPV,
De bandbreedtes zijn niet meer wat ze waren. Ze zijn in enkele decennia zelfs totaal van aard veranderd.
Mijn hart sprong o.a. op bij ‘kristalontvanger’.
Je beschrijft een generatie- en/of cultuurkloof.
En ik was weer even bij mijn opa in zijn shack (heet dat zo?). Zijn hoofd ving en scheidde ruis van gruis. Zijn hand aan de grote bruine bakelieten knop, zijn ogen en oren tegelijkertijd op alle panelen met uitslaande wijzertjes gericht: één grote radar was hij. Voor luisteren, maar vooral voor contact. Met mensen in Australië!
De zendamateur stelde zijn antenne en legde de basis voor de praktische onbeperktheid ervan in zijn huidige vorm, omdat het bleek te kunnen, via de ether.
Het is zo logisch dat de pioniers van direct contact zorgden voor een stroomversnelling: de tijd die we nodig hadden voor contact en reageren werd korter.
Nu zitten onze kinderen misschien wel met een te kort, of een tekort. Maar het zou ook aan heel veel andere dingen kunnen liggen dat de aandachtsboog van jonge mensen korter is geworden.
Liefs,
Ploos
Beste Ploos,
Ik heb met mijn 67 nog weet van Beromúnster(vlak bij Radio Luxemburg) en van ‘Wellensalad’, d.i. het dooreenlopen van de frequenties van verschillende stations. Da’s de ’twiet van mijn intuïtie.
Bedankt voor je reactie,
Chris