aan de schemerende gracht
hapert een man
gewikkeld in vroeger
en niemand streelt hem door zijn haren
hij wiegt
zijn verliezende lijf
op de maat van passanten – breekt
de laatste dagen van dit zo besloten feest
waarop iedereen te vroeg ging slapen
en sinds de kruisen binnenstromen
verkruimelt hij – de laatste bomen
barst
nooit meer
in bloemen uit
Dank je Kate S.
Ik doe mijn best. Maar er is nog zo veel te leren!
Dank jullie wel.
Martin, ik begrijp denk ik wat je bedoelt. Mogelijk kan het een ‘randje’ gebruiken, daarmee boeiender worden. Op het moment zit de huidige versie zo in mijn hoofd verankerd dat ik niet direct zie hoe dat toe te passen. Maar daar laat ik de komende tijd zeker mijn gedachten over gaan.
Iedere strofe lees ik als een gedicht op zichzelf. Wat dat betreft ben ik het eens met Martin M. (Lijkt me dan ook geen opbouwend gezeur in de marge)
Sabine Kars geeft regelmatig ontroerende en ontregelende strofes weg op twitter.Volgen is zeer aan te raden, deze dichter, en hopelijk meer hier!
..ja. Daar kan ik me in vinden Roely.. “gewikkeld in vroeger” vind ik een prachtige vondst, het is mooi. Zelf vind ik dat het net iets minder mooi mag, omdat het dan nog mooier zou kunnen worden. Ik bedoel dat het nu een opeenstapeling is van mooie beelden waardoor je bijna in die mooiheid verzuipt. Maar
dat is opbouwend gezeur in de marge. Jan, wat vindt jij ervan?
wat een prachtig, ontroerend gedicht..