Er zijn van die dagen die beginnen met een vleugje en er zijn
van die dagen die beginnen met een stortvloed. Vandaag begon.
Opnieuw.

Er zijn van die dagen die beginnen met wat tranen, alvast voor onderweg.
Het ruisen van de bomen overstemt de rijksweg in de verte. Het trappen
van de fietser leidt de aandacht daar vanaf. Aan de overkant van het water
hinnikt een paard zich schor en ik ben benieuwd naar Brigitte. Haar naam
op de boot, zo proper, blinkt zelfs in dit bewolkte weer. Is dat dan ware liefde
en zijn al die vlekken in het gras daar in de verte ganzen die zich klaarmaken
voor vertrek? Het geweerschot in de andere verte deert hen niet. Zij weten
niet van het gevaar en drijven mee op dat wat komt en gaat en komen gaat.
De klapwiekende duif stelt mij gerust met een roekoe, de kogel heeft hem
niet geraakt. Nog niet.

Het houden van mensen zou verboden moeten worden.