en op een dag – martijn teerlinck
en op een dag werd ik een overdosis
het was een tijd waarin mijn mond nog
kalk en zand en gips was
het was een tijd waarin ik nog de waterbodem
van mijn moeder was
maar ben ik dan geen vlinder, vroeg ik
zijn mijn hersenhelften dan geen vleugels
en is dit strakgespannen vel dan geen cocon
het zijn vragen die zich niet laten verdrinken
en ik stel ze soms nog wel eens
aan de lucht die ik alleen maar kan ver-
plaatsen en verplaatsen
Geef een reactie