U heeft mij goed verstaan:
Nooit wens ik meer te vluchten
naar een dichtgeslagen zee,
want het is een zee van oud bloed die

hier (en daar)

gescheiden wordt, een ziel
die geschiedenis wordt gemaakt,
opgedeeld en naakt voorgelegd
aan stratenmakers, aardverschuivers.

En zo zelden bevind ik mij rechtdoor.
Er is wel een pad naar links –
als we de verhalen moeten geloven.
En toch zijn er aantoonbaar verscheurde
mensen met groeven in het hart. En

al wandelend zoemt het voort:
het pad naar rechts is moeiteloos te volgen.

Voorleesvaders hebben het vermogen
deze problemen openbaar te maken.